Eindelijk een reisverslag!

Ik ben eindelijk toegekomen aan het schrijven over mijn verblijf in Melbourne. Ik zit hier nu al bijna 7 weken en heb dus nog best wat te vertellen. Zo veel dat ik eigenlijk niet eens weet waar ik moet beginnen. But I’ll give it a shot.

Laten we terug gaan naar het moment dat het vliegtuig landde op de luchthaven van Melbourne. Het voelde zo goed om uit dat vliegtuig te stappen, maar na een reis van 26 uur kan dat ook niet anders. Het was 00.30 uur lokale tijd, dus meteen de taxi gepakt naar het hostel wat we (Ginger en ik) van te voren geboekt hadden. Dit hostel, The Coffee Palace, bevond zich net buiten de stad van Melbourne, in St. Kilda. Toen we daar aan kwamen sliepen er al wat mensen op de kamer. We konden nog niet zien hoe deze eruit zag, maar op het moment dat ik in het bed lag kon ik al raden hoe deze eruit zag. Eerlijk? Ik vond het echt verschrikkelijk daar. Ondanks dat de mensen erg aardig en relaxed. Zo relaxed dat ze zich weleens vergaten te douchen zoals Gin zei. Tijdens ons verblijf in dit hostel heeft een jongen ons geholpen met het openen van een bankrekening, kopen van een simkaart en ons een beetje wegwijs gemaakt in St. Kilda. Aan deze jongen vroeg Gin: ‘Do you have zebra pads here?’ Je kan je wel voorstellen dat die jongen haar erg onbegrijpelijk aan keek..

Omdat er geen internet in het hostel was zijn we op zoek gegaan naar een plek waar we lekker lang en rustig, maar vooral ook gratis, konden internetten. Zo zijn we terecht gekomen bij een cafétje genaamd Phamish. Three days in a row daar gezeten op zoek naar een appartementje. Ik kan je vertellen; dat is erg lastig te vinden hier! De derde dag raakten we in gesprek met een van de serveersters in Phamish. Zij heeft ons verteld over een erg leuk (en schoon) hostel waar we meteen zijn wezen kijken. De volgende ochtend zijn we daar meteen naar toe ‘verhuisd’. Jammer genoeg had dit hostel ook geen internet waardoor we nog steeds terug moesten gaan naar hetzelfde cafétje. En toen, 2 avonden voor onze kennismaking dag, vonden we een (klein) appartementje. We konden er meteen de volgende dag al intrekken! And guess what; ik woon midden in de stad!

Op 1 september hebben we de kennismaking bij Philip Morris Limited gehad. We werden met open armen ontvangen en iedereen was oprecht geïnteresseerd in ons. De mensen daar zijn allemaal best oud en de meesten werken zeker al 26 jaar in het bedrijf. Vrienden? Nee, dat zullen het nooit worden. Maar het zijn wel mensen waar we erg veel van kunnen leren.

Ons ‘eerste’ weekend in ons appartementje hebben we doorgebracht in veel winkels. Er moest natuurlijk heel wat boodschappen worden gedaan. Ook hebben we de tijd genomen om de stad een beetje te verkennen. Maar gezien het feit dat deze ‘oh zo’ groot is was dat dus een mission impossible! Zaterdagavond besloten we naar de (derde) grootste bioscoop ter wereld te gaan. Wauw, dit was me toch een beleving! Het was zo’n groot scherm dat ik even niet meer wist waar ik moest kijken hihi. Op zondag zijn we terug gegaan naar St. Kilda om met zonsondergang de pinguins te zien. Best bizar dat je hier op het strand dit soort dieren kunt vinden. Deze zie je in Nederland als je er voor betaald.

Op 5 september officieel met de stage begonnen. Een compleet nieuwe ervaring in een nieuwe omgeving. Niet zo gek dus dat ik het heel eng vond. Loop nu al bijna 5 weken stage en de tijd vliegt echt voorbij. Over vliegen gesproken, ik dacht dat ik kon vliegen! Maar daar kom ik later op terug. Naar mijn gevoel doe ik ook echt elke dag hetzelfde. Naar mijn gevoel? Nee, ik doe gewoon echt elke dag hetzelfde. Behalve in het weekend natuurlijk. Waar ik later uitgebreid over zal schrijven.